poniekąd technicznie

wbrew wszelkim pogłoskom i doniesieniom nie jestem wojującą feministką.
wręcz przeciwnie: mój okrzyk bojowy to: baby do garów.

jednak nie do końca mam przekonanie do podziału zadań na męskie i damskie.
co prawda nie będę się upierać przy zastępowaniu hutnika tudzież górnika...
a jednak mam zdanie, że nie wszędzie taka granica jest jasna i prosta.
choćby w kwestii garów: nie od dziś wiadomo, że faceci lepiej czują smaki i lepiej doprawiają potrawy.

z drugiej zaś strony odkąd pamiętam byłam przeciwna jakimkolwiek ograniczeniom.
i zawsze byłam zdania, że zawsze należy próbować ( choć oczywiście w granicach rozsądku).
poza tym jestem wierną wyznawczynią poglądu: że naprawdę można wiele rzeczy spróbować i wiele rzeczy zrobić samemu.
samodzielność jest bardzo fajną sprawą, bo uczy nas w sposób wybitny odpowiedzialności za samego siebie, a także poznawania własnych granic i możliwości.

poza tym ja zawsze jakoś tak miałam w poprzek te zainteresowania, choćby przez to wydumane technikum ;-)

wracając do tematu:
skąd taka duża ilość książek, i dlaczego przedkładam ebooki nad książki papierowe.

nie ukrywam: chyba w dużej mierze wszystko przez lenistwo.

wiele lat temu stałam się dumną i bladą posiadaczką takiego oto telefonu (siemens sl45i):

i przez dłuższy czas byłam przekonana, że największą zaletą tego telefonu jest odtwarzacz empetrzy i slot na karty pamięci, gdy ktoś w rozmowie powiedział mi, że na tym czymś można czytać książki.

przyznaję: w pierwszej chwili wzięłam to za jakieś sajnsfikszyn,
dopiero po weryfikacji w góglach znalazłam co następuje:
javovego microreadera:

który to microreader okazał się skarbem- bo w wersji papierowej kwestia wyboru książki na dany dzień była kwestią zasadniczą,
tutaj, właściwie ograniczała pojemność karty- średnio miewałam ok. 100 książek na karcie.

sama funkcjonalność programu też była zaskakująco pozytywna:
możliwość dokładania zakładek, przeszukiwania tekstu, formatowania tekstu.

ale, ale, kiedyś tam nadszedł (niestety) koniec tej siemensowej epoki,
ale o tym będzie innym razem.

* * *

ostatnio julia gdzieś napisała, że uważa większość kwestii technicznych za ble, i zupełnie wręcz nie przystojących kobiecie.
pozwoliłam sobie się z nią nie zgodzić.
bez wątpienia ma trochę racji- bo zwyczajnie nie zawsze się po prostu chce, czasami dobrze jest po prostu pomyśleć sobie, że ktoś coś zrobi za nas.
generalnie zaś uważam: że na co dzień samodzielność mi nie przeszkadza,
że lubię tę myśl, że nie przestraszy mnia zatkana umywalka ( to moja najnowsza sprawność harcerska ;-)
i że to nie ujmuje mimo wszystko dziewczyńskości.