kolorowej odwagi

obserwując różne (i nie tylko) szafiarki nabieram coraz większej kolorowej odwagi.

chociaż ta moja odwaga bywa różna.
nadal jeansy mogę mieć tylko niebieskie.
nadal nie lubię zielonego koloru ;-)
ale cały czas miewam różne nadzieje.

co prawda chyba teraz mniej się przejmuję szafą niż kiedykolwiek wcześniej:
choćby z uwagi na minimalizm.
ale - to zaskakujące, że mając mniejszą opcję wyboru częściej tworzę zestawy i wymyślam takie różności, o których wcześniej bym nie pomyślała.

ostatnio rano- zupełnie tak jak kiedyś iwona, usiadłam sobie rano zajmując pozycję tureckiego dumacza przed dolną półką szafy, co by wybrać z niej koszulki.
i od razu przypomniałam sobie to siadanie iwony, to, z którego, nawet teraz po latach żartujemy z wieloma osobami (także z tg. ;-)

kiedyś, mimo pasji do barw malowanych - siebie wyobrażałam sobie tylko w monochromatycznych barwach. co najwyżej w porywach szarości.
potem, z czasem, zaczęłam do tej palety dodawać różne kolory, i nawet to moje obecne: nie lubię zielonego, tak naprawdę niewiele znaczy.

teraz, coraz częściej nastroje, myśli i inne różności przekładam na barwy,
jak kiedyś gesty, słowa, wyrażenia przekładałam na znaki migowe.

i choć kiedyś nie rozumiałam JAK można nosić dwie koszulki jedna na drugiej - bo kojarzyło mi się to z tym, że kolesiana chce się zwyczajnie pochwalić że ma dwie koszulki ;-ppp
to teraz w chwilach porannego pośpiechu, kiedy czasami jeszcze nie wiem czy nie wstałam przypadkiem lewą nogą, albo nie umiem zdecydować się na konkretny nastrój: ubieram sobie dwie koszulki.

kolorowo, odważnie, i już!

* * *
fioletowy tishert: mohito %
żółty: new yorker, %
szalik: butik %