ale są jeszcze sprawy drobne

no- właśnie- równowaga równowagą, ale są jeszcze sprawy drobne.

ostatnio- w świetle rozmowy z g., w mojej głowie burza myśli,
kuleczki zderzają się ze wszystkich stron ;-)

i myślę sobie, że tak wiele zależy od tego- gdzie stawiamy sobie granice, co jest dla nas ważne.
z jednej strony chciałabym być idealnie idealna, ale tylko do pewnych granic, do pewnych momentów.
czasami- wyobrażam sobie, że chciałabym tak idealnie jak idealni minimaliści, tacy, co mają wszystko ładnie
pod linijkę ułożone, móc spakować swoje życie w dwie walizki.

wiem, że dla tych od linijki- ja jestem tylko biednym żuczkiem,
bo gdzie mi tam do nich z moją szufladą pełną kolorowych skarpet w biedronki, walizką spódnic, 3 kompletami kredek, i pomarańczowo-oranżową okaryną, na której do dzisiaj nie nauczyłam się grać ;-)

jednak- w porównaniu do siebie sprzed iluś lat- do tego miejsca i etapu- ja dokonałam w swoim życiu ogromnej rewolucji. i nawet- jeśli teraz w ostatecznym rachunku pilnuję 15 kiecek, to dla mnie to jest swoisty stan idealny.
( to nie znaczy, że tych kiecek miałam kiedyś milion pięćset ;-)))
(a właściwie- od kilku dnia 15-1 ;-)

nic na to nie poradzę, że lubię oglądać, czy generalnie patrzeć na rzeczy ładne- ale patrzenie nie wiąże się u mnie zazwyczaj z jakąś ogromną chęcią posiadania.
czasami wręcz przeciwnie- widzę coś ładnego, coś co cieszy oczy,
ale umiem sobie powiedzieć- że nie mam na to miejsca/potrzeby/zastosowania/niepotrzebne skreślić.

ale czasem- właśnie robię na odwrót, na przekór wszystkiemu.
tak jak ostatnio- nabyłam ten metalowy retro kubek/sitko w home&you, stoi teraz u mnie na biurku, trzymam w nim tych kilka posiadanych przeze mnie lakierów do paznokci.
kubkiem tym- zastąpiłam stary, obtłuczony ceramiczny dzbanek.
niby dzbanek jeszcze spełniał swoją funkcję, ale coraz bardziej wizualnie przeszkadzała mi jego forma.
wiem, to okropne ;-) że czasami zwracam uwagę na to, jak coś wygląda z zewnątrz, a nie na zawartość.
uczę się też, że właśnie czasem to na zewnątrz też jest ważne, to nie jest tak, że do tej pory byłam fleją ;-) ale uczę się, że to nie przekreśla od razu tych wartości wewnątrz, jeśli jednocześnie zadbamy o to, co na zewnątrz.
( istnieje szansa, że nauczę się kiedyś czytać składy kosmetyków itp, a to wszystko przez ciebie, kulko!).

czasami chciałabym pracować przy biurku, które nie jest obdrapane, w którym nie zacina się szuflada, na którym jeszcze się nie odcisnęły znaki czasu, bo z tego mojego biurka nie umiem ich niczym domyć.
póki co- biurko i otoczenie spełnia swoją funkcję, nie postawię wszystkiego na głowie, wiem, że tej idealności nie chodzi o to, żeby mieć wszystko właśnie aż takie idealne, jednak, co jakiś czas, małymi kroczkami poprawiam ten wygląd całości.
chciałabym, żeby ten mój kącik w wszechświecie- może nie był jakoś nadmiernie wymuskany, ale chcę, żeby mi się na niego nawet patrzyło z przyjemnością.

to dlatego - chyba właśnie skusiłam się na ten kubek- bo podobają mi się te myśli- że hapiness is way of life.
i ostatnimi czasy- różne właśnie takie drobne ways of life- budują mi codzienność.

* * *
g., wiem, że ty inaczej wyobrażasz sobie pewne rzeczy,
ale obiecaj mi, że wrócimy do tej rozmowy- i tej z ubiegłego tygodnia, i tej sprzed lat.