o oczkach, krzywych nogach i łodygach*

spodobało mi się to określenie na wiki o kanoniczności księgi przemian, bo jak wiadomo, ja, jako kanonista z zamiłowania... :-)

na kanoniczność składa się forma i treść.

w przypadku księgi przemian- treścią była sama co zaskakujące: treść księgi,
formą właśnie nieszczęsne łodygi krwawnika.
w pierwszej mojej księdze- było bardzo ciekawe i dokładne wprowadzenie, plus dłuuuugi opis formy patyczków- jak przycięte, jak liczyć, jak rzucać, jak przechowywać itd, itd..

w moim podejściu do księgo nic się od lat nie zmieniło.
od początku to był dla mnie przede wszystkim traktat filozoficzny z bardzo interesującym kontekstem właśnie formy.
podobało i podoba mi się wyobrażenie takiego mnicha, który spędza lata na poszukiwaniu idealnych łodyżek, na przycinaniu, na rzucaniu, na uczenie się liczenia...
jak dla mnie: to całej historii związanej z i-ching dodaje tylko uroku.

ja w bardzo krótkim czasie po spotkaniu się z i-chingiem dostałam swój pierwszy kodeks prawa kanonicznego- i tego prawa, tej księgi jestem wiernym wyznawcą ;-)

a co do współczesnego traktowania i-ching jako jakieś niewiadomo co:
myślę, że przede wszystkim trzeba uwagi, i rozwagi. i także szerszego spojrzenia z dystansem na całość- w przypadku księgi przemian- w kontekście historycznym.
nie przestanę lubić prosiaczka, tylko dlatego, że ktoś w prosiaku widzi jakieś tao i jakieś wewnętrzne te moce.
nie wywalę nagle całej kolekcji arcydzieł kultury antycznej (w ilości sztuk 82), tylko dlatego, że grecy mieli świątynie poświęcone wielu bogom a nie tylko jednemu.

jednakowoż: nie zacznę wróżyć sobie z fusów, choćby tylko dlatego, że zazwyczaj pijam kawę rozpuszczalną ;-)
nie poszukuję w życiu równowagi feng shui, nie szukam zen, Zen, czy nawet nirwany.
staram się uważać na to co robię, jaką mądrość wybieram.
staram się przechodzić przez ulicę tylko na czerwonym świetle, i nie kupować jakiś entnicznych gażetów- bo nie wiem, czy tam przypadkiem nie jest napisane w jakimś tradycyjnym chińskim: przeklinam cię boże na wieczne czasy.
ale na mojej półce stoi i koran i wyznania augustyna.

choć niestety: ja sama ulegam wpływom i sugestiom.
do sun tzu przymierzałam się dobre trzy lata, i ciągle mi było nie po drodze.
bo jakoś nie teges wg mnie było niby sun tzu- a po różnych empikach takie oto sun wynalazki, i masę masę innych.
przyznaję, że nie umiałam oddzielić tej masówki, wpychającej sun tzu w biznes, marketing, giełdę i nawet miłość(!) od kontekstu historycznego- który jest istotą prawdziwego sun tzu.
na szczęście, w wyniku wielu zdarzeń z historii najnowszej, niechcący zostałam do sun tzu zmobilizowana, i nagle się okazało, że sun tzu bardzo, ale to bardzo chcę przeczytać.

doskonale też co poniektórzy wiedzą: że ostatnimi czasy odkrywam świat dysku, w kolorze oktarynowym, blask fantastyczny i wnętrze pachnące lawendą skrzyni z myślącej gruszy, co posiada tysiąc nóg i krzywe oko.
czyli odkrywam pratchetta- przed którym broniłam się jakieś 5 lat, bo twierdzilam, że never ever nie dotknę niczego z półki fantastycznej.

* * *
- oczka- oczywiście łodyg krwawnika, bo w zależności od przycięcia z oczkiem lub bez, miały inną wartość
- krzywe nogi- oczywiście mnichów, bądźmy szczerzy, gdyby mieli proste nogi, to by nie bawili się w liczenie do pięćdziesięciu patyczków, tylko grali w dwa ognie...
- łodygi- łodygi krwawnika, niezbędnik do formy (kanonicznej) w i-ching.