proszę

howk!
proszę zajrzyj w moją duszę- nic nie ukrywam.

indianie wierzyli- że ręka może być bramą do duszy,
że na rękach zapisane są nawet nasze myśli.

można by też znaleźć inne wyjaśnienie
- że podnosili dłoń, by pokazać, że jest pusta,
że nie ukrywają żadnej broni.

i dzisiaj też- możemy znaleźć wiele podobnych przekonań.

ja jednak- zamiast dowodów o braku broni,
bardzo lubię tę wiarę w duszę, tę wiarę w otwartość.
to zaproszenie do spotkania.

w końcu- trzymanie się za ręce- nadal jest w moich oczach rodzajem magii.