bo nawet

cały czas uczę się
nie idealizować pewnych spraw w życiu,
nie mierzyć wielu rzeczy- swoimi marzeniami, wyobrażeniami.

i na wiele kwestii- patrzeć - przez pryzmat
prozy a nie poezji

a jednak- upieram się przy tym,
że relacja prawdziwa jest wtedy- kiedy wszystkie moje myśli,
moje serce, i dusza- są jednej osobie- powierzone.

bo nawet to z kim piję kawę- nie ma znaczenia.
ważniejsze jest to- z kim tę kawę pić chcę.
albo o kim myślę,
do kogo moja myśl ucieka tęsknotą.

* * *
btw- hugs for D.